Rozdział 18 - Wizyta

 

- Wow - wyrwało mi się. 

- No a czego się spodziewałaś po królu? - spytał zdziwiony Thomas. 

- Po kim? - spytałam jeszcze bardziej zdziwiona niż on.

- Nie ważne nie długo sama się wszystkiego dowiesz - rzucił od niechcenia. 

- Jak zawsze - prychnęłam. 

- A ty jak zawsze narzekasz. Zrozum w końcu, że nie mogę ci wszystkiego powiedzieć. Taki mam obowiązek - powiedział lekko podniesionym głosem.

- Przecież rozumiem. Tylko denerwuje mnie to, że zaczynasz coś mówić a chwilę później twierdzisz, że nie możesz mi tego powiedzieć - prawie mu to wykrzyczałam. 

- To nie moja wina, że nie umiem się powstrzymać przed mówieniem - powiedział jakby przepraszająco.

- Dobra skończmy ten temat.

***

- Zbierajcie się idziemy - do pokoju wszedł Dimitri - za 15 minut macie być na parkingu przed hotelem - powiedział i wyszedł.

- Ubierz się ładnie idziemy w bardzo ważne miejsce - powiedział Thomas z lekkim uśmiechem. 

Poszukałam w walizce jakiś ładniejszych ubrań i wyciągnęłam je. 

- Czy te ubrania według ciebie są ładne? - spytałam pokazując mu ubrania, które trzymałam w ręku.

- Ty jesteś ładna - odpowiedział z szerokim uśmiechem - a tak serio to myślę, że będą się nadawały. 

Poszłam się przebrać do łazienki, a Thomas został w pokoju. Kiedy wyszłam był ubrany w garnitur i wyglądał w nim naprawdę dobrze.

- To jak gotowa? - zmierzył mnie wzrokiem.

- A ty? - spytałam i też zmierzyłam go wzrokiem.

- Ja zawsze jestem gotowy - zaśmiał się - To co idziemy?

- Pewnie - powiedziałam z entuzjazmem. 

Wyszliśmy z pokoju. Thomas zamknął drzwi i podszedł do windy. 

- Nie będzie szybciej schodami?  -spytałam kiedy znalazłam się obok niego.

- Nie - odpowiedział stanowczo. 

***

Na parkingu stał Dimitri. Thomas do niego podszedł i coś mu powiedział tak cicho, że nic nie usłyszałam. On tylko przytaknął i otworzył drzwi do czarnej limuzyny. Nikt przez całą drogę się nie odzywał. Zatrzymaliśmy się przed jakimś zamkiem. 

- Wysiadać - krzyknął kierowca. Tak zrobiliśmy.

- No to co idziemy? - spytał Dimitri. 

- Prowadź - odpowiedział spokojnie Thomas. 

Weszliśmy do zamku. Znaleźliśmy się w wielkim holu. Od razu przeszliśmy do następnego pomieszczenia. Była to wielka sala tronowa. Po środku na tronie siedział jakiś mężczyzna a obok niego kobieta. Oboje mieli nie więcej niż 30 lat.

- Witaj królu - ukłonił się - przyprowadziłem ich tak jak prosiłeś. 

- Dobrze dziękuję a teraz wyjć. Chciałbym sam z nimi porozmawiać - odezwał się mężczyzna.

- Tak, królu - powiedział Dimitri i opuścił pomieszczenie.

- Witaj Thomasie dawno cię tu nie widziałem.

- Nie miałem powodu, żeby tu przyjeżdżać - odpowiedział spokojnie. 

- To co cię tu sprowadza?  

- Ty mnie tu sprowadziłeś. 

- Masz rację a teraz zostaw mnie samego z moją córką - spojrzał na mnie. 

- Jeśli ona tego chce - teraz wszystkie oczy w pokoju były skierowane na mnie. Kiwnęłam głową patrząc na Thomasa a on wyszedł z pomieszczenia. Teraz zostałam tu sama. Znaczy nie zupełnie sama byli jeszcze ci ludzie ale nie miałam pojęcia kim oni są. I wcale nie chciałam się tego dowiedzieć. W tej chwili myślałam jak stąd uciec ale szybko z tego zrezygnowałam ponieważ od razu by się zorientowali co chcę zrobić.