Rozdział 26 - Szkolenie
 

- A to co? - spytałam odwzajemniając uścisk.

- Nic po prostu bałem się, że cię stracę. Znowu - uśmiechnął się lekko i odsunął.

- O co chodziło z tym szkoleniem? - spytałam przypominając sobie początek naszej rozmowy.

- To w sumie nic ważnego. Każdy wampir przechodzi szkolenie to coś takiego jak szkoła. Rozumiesz? - spytał patrząc na mnie.

- Tak - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

- Ustaliliśmy z tatą, że ty też powinnaś je rozpocząć, ale z racji tego, że nie wiedziałaś kim jesteś nigdy go nie rozpoczęłaś. Jesteś w tyle. Dlatego postanowiliśmy, że razem z nim nauczymy cię tego co powinnaś wiedzieć. Takie zajęcia indywidualne - uśmiechnął się lekko - Oczywiście jeśli się zgodzisz.

- Dobrze zgadzam się

- Chyba nie masz wyboru - zaśmiał się a ja razem z nim.

- To co chcesz robić mamy jeszcze pół nocy - powiedział kiedy przestaliśmy się śmiać.

- Nie mam pojęcia - powiedziałam i położyłam się na jego łóżku.

- Dzisiaj możemy poleżeć i nie robić nic - położył się koło mnie - ale na jutro mam plany - dodał tajemniczo.

- Tak? A jakie? - podniosłam się na łokciu. Zrobił to samo i spojrzał mi w oczy.

- Muszę jechać do miasta na zakupy.

- Myślałam, że mężczyźni tego nie lubią - odparłam bez zastanowienia.

- Bo nie lubią, przynajmniej ja.

- To czemu jedziesz?

- Wiesz nie zawsze robimy to co chcemy - powiedział tonem matki, która poucza swoje dziecko - po za tym nie jadę tam ze względu na mnie tylko na ciebie.

- A co ja mam z tym wspólnego? - spytałam zdziwiona.

- A w czym chcesz chodzić jeśli tu zostajesz? Jedziemy do galerii handlowej po ubrania dla ciebie - zamilkł na chwilę - oczywiście jedziesz z nami i bez dyskusji - zażądał.

- To nie zastaje mi nic innego jak się zgodzić.

- Mądra dziewczynka - zakpił ze mnie. W odpowiedzi wytknęłam mu język.

- Teraz zachowujemy się jak rodzeństwo - stwierdziłam.

- W końcu nim jesteśmy - potwierdził.

***

Kiedy zaczęło wschodzić słońce wróciłam do swojego pokoju. Wzięłam prysznic i położyłam się do łóżka. Niestety sen nie nadchodził. Myślałam o kilku ostatnich dniach i zmianach jakie zaszły w moim życiu od tamtej pory. Doszłam do wniosku, że prawie nic nie jest i nie będzie takie samo. W końcu zasnęłam.

- Wstawaj królewno - obudził mnie znajomy głos. Podniosłam się na łokciu. Przed sobą zobaczyłam sylwetkę Jace'a.

- Po co? - wymamrotałam zaspana.

- Nie pamiętasz co ci wczoraj mówiłem? - spytał.

- Nie - nie próbowałam sobie nawet przypomnieć o czym rozmawialiśmy.

- Mieliśmy jechać na zakupy. Dlatego wstawaj i ubieraj się. Czekam na korytarzu - uśmiechnął się i wyszedł z pokoju. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam z niej ubrania. Weszłam do łazienki. Ubrałam się, uczesałam zrobiłam lekki makijaż i wyszłam na korytarz.

- To dla ciebie - powiedział Jace wręczając mi coś zawiniętego w papier.

- Co to? - spojrzałam na niego pytająco.

- Jedzenie.  

Wyszliśmy na zewnątrz.

- Idę do garażu po samochód - oznajmił - idziesz ze mną?

- Tak - odpowiedziałam i do niego podbiegłam.

Weszliśmy do pomieszczenia, w którym stało jakieś dziesięć samochodów.

- Wszystkie są twoje? - spytałam z niedowierzeniem.

- Właściwie to taty ale pozwala mi nimi jeździć dzisiaj pojedziemy tym - wskazał na białe Ferrari.

- Okey - przytaknęłam. Mo brat podszedł i otworzył drzwi przede mną. Podziękowałam i wsiadłam do samochodu.